Wednesday, March 6, 2013

ایران من Irane Man BY Donya Kamkar

دنیا کامکار
سرزمین پرقدمت و پر آوازه من ،شرم و هزار افسوس که قبرستان تدفین شدگانی هستی که 
اعتیاد،فحشا ،بی بند و باری ،ناچیز بودن درحقوق مدنی وسیاسی و اجتماعی ،حضور کمرنگ در عرصه تجارت ،اقتصاد و صدها عنوان دیگررا در پوشش و قالب انسانی به نام زن به دوش میکشی ..... این بغض گلوگیر دل هر آدمی را در دنیا به درد میاورد،که در کشورم ایران، ازدواج و لمس شهوت آلود یک نوزاد ،آزاد و قانونی باشد ،و یا دیه زنان نصف دیه مردانش ،که بنا به قانون مدنی و آیینی دیه بیضه سمت چپ مرد مسلمان دو سوم دیه کامل اوست ،و یا چرا مردان حق داشتن ۴ همسر را داشته باشند ؟ در عوض زنی اگر یک مرد بیشتر در زندگیش باشد حتی تحت عنوان دوست ساده حکمش سنگسار باشد !!!!!! چرا حق طلاق با مردان است ؟ و تا رضایت آنها نباشد رای طلاق یا حضانت فرزند صادر نمیگردد ؟جدیدن هم که مرسوم شده آقایان به شرطی رضایت به طلاق میدهند که خانمها علاوه بر بخشیدن کل حق و حقوقشان باید مبلغ کلانی به آنها پرداخت کنند تا ایشان حکم را امضا کنند !!!!! جالب تر این که آقایان قاضی خود به این امر واقفند و هیچ گونه ممانعتی به عمل نمی آورند .به راستی اینقدرزنان در کشور من پست و خوار به شمار می آیند ؟ و ارزششان 
در پشت نقاب عقیدیی و سیاسی ، حقیر و پنهان میگردد ؟
چرا باید دهانمان بسته بماند تا زنده باشیم و زندگی کنیم ؟ مگرخدایند که به بودن یا نبودن من تصمیم میگیرند فقط به این خاطر که بر راس حکومت باقی بمانند ؟ 
اگراین حقایق تلخ را روزها و سالها تک تک ایران و ایرانی فریاد کند چیزی از ماهیت زشت و اسفبارآن کم نمیکند و حقوق پایمال شده آنان باز نمیگردد ،مگر با باز شدن ذهن مردم عزیز ایران و آگاهی آنان تا بلکه بتوانیم براین سرکوبگری و تخریب روانی ،جسمی،شخصیتی پیروز گردیم ...... به امید آن روز

No comments:

Post a Comment