Wednesday, November 24, 2021

بیانیه ۲۶ تشکل مستقل زنان ایرانی به مناسبت ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱



بیانیه ۲۶ تشکل مستقل زنان ایرانی به مناسبت ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱

۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است. خشونت علیه زنان بارزترین مصداق نقض حقوق انسانی زنان می باشد. در سال ۱۹۹۱کمپین جهانی ۱۶ روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان توسط " نهاد مدنی سازمان رهبری جهانی زنان" کلید خورد. در حمایت از این ابتکار موفق جامعه مدنی، در سال ۲۰۰۸ سازمان ملل، کمپین اتحاد (UNITE) را برای تلاشی هدفمند در پیشگیری و رفع خشونت علیه زنان بر پا نمود. در طی سی سال گذشته، کمپین جهانی ۱۶ روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان، توانسته متجاوز از ۶۰۰۰ نهاد غیر دولتی، سازمانهای زنان، فمنیستها و نهادهای حقوق بشر را در ۱۸۷ کشور در این مبارزه، درگیر نماید. عده ای از زنان ایرانی نیز بطور پراکنده طی سی سال گذشته در این کمپین حضور داشته اند.
ما، با قلبي سرشار از امید، در حمایت از این ابتكار موفق جهانی، با همیاری و همگامی در تداوم کار مشترک یکسال گذشته در کنار یکدیگر در این کمپین جهانی از روز ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر شرکت میکنیم تا مبارزه و مقاومت پیگیر و خستگی ناپذیر زنان را برای رفع خشونت درحوزه عمومی و خصوصی، در خشونت نهفته در تبعیضات ساختاری، در کوچه و خیابان، در خانه و محیط کار، در فضای مجازی و کف خیابان ارج بگذاریم.
اگر ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع تبعیضات ساختاری در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
ما تشکلهای مستقل زنان بر این باوریم که مبارزه و تحقق برابری جنسیتی و رفع خشونت علیه زنان مبارزه ای دو سویه است. از یک طرف زدودن فرهنگ دیرپای مردسالاری و مناسبات قدرت نابرابر و از سوی دیگر تلاش برای تغییر قوانین خشونت آمیز علیه زنان است. مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه ای اجتماعی و سیاسی می باشد و تعهد و قبول مسئولیت برای تحقق آن به تشکلهای زنان محدود نگردیده، بلکه مشارکت، حضور و پشتیبانی نهادهای جامعه مدنی و نیروهای پیشرو و آینده نگر که برای جامعه¬ای آزاد و پوینده و برخوردار از عدالت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی گام بر میدارند را می طلبد.
درطول دهه‌ها، مبارزه خستگی ناپذیر زنان برای رفع اشکال عدیده خشونت، برای آزادی اندیشه و بیان، برای حضور در فضای عمومی امن و طرح مطالبات به حق خود با سرکوب و دستگیری اذیت و آزار و زندان پاسخ داده شده است. ازآسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری، اسید پاشی، ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه می گیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی و اذیت و آزار در محیط کار و خیابان در فضای عمومی و خشونتهای خانگی، اذیت و آزارهای فیزیکی، روحی، جنسی، اقتصادي و کلامی در فضای خصوصی و آسیب‌های‌‌ گران آن، دادخواهی نمی شود، جرم انگاری نشده و آسیب دیدگان از حمایتهای اجتماعی، اقتصادی و خانه‌های‌ امن بی بهره می‌باشند.
جمهوری اسلامی و صاحبان قدرت در ایران در خلال متجاوز از چهار دهه نشان داده اند که خواست سیاسی برای پایان دادن به اشكال گوناگون خشونت های جنسی جنسیتی در فضای عمومی و خصوصی را نداشته، بلکه خود یکی از عاملين خشونت علیه زنان بوده و اشاعه فرهنگ خشونت بار علیه زنان و نقض حقوق انسانی را با تبعیضات ساختاری، مهندسی جنسیتی و عدم پاسخگویی هموار ساخته اند.
ما تشکلهای مستقل زنان در همبستگی و همگامی از کلیه افراد و نهادهایی که به رفع خشونت علیه زنان، زدودن کلیه اشکال تبعیضات جنسی-جنسیتی و احترام به حقوق انسانی، باورمند هستند دعوت می کنیم تا در خلال ۱۶ روز فعالیت جهانی برای مقابله با خشونت علیه زنان با ما همراه شده و اقدام مشترک تشکل های مستقل زنان را مورد حمایت قراردهند.
اسامی تشکلهای مستقل زنان ایرانی:
انجمن زنان ایرانی دالاس
انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن
انجمن زنان پرتو
انجمن زنان مونترال
انجمن زنان ایرانی ایتالیا
انجمن با هم برای سلامتی زنان
استقلال و برابری پایدار زنان(W.I.S.E)
ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران ( ایکاوی)
ايكرو- سازمان حقوق زنان (IKWRO)
دایره زنان ایرانی برای همکاری جهانی (ای سی وین)
رادیو آوای زن (سیدنی- استرالیا)
زنان برای آزادی و برابری پایدار
سازمان رهایی زن
کمپین توقف قتل های ناموسی
کمیته زنان ضد سنگسار پاریس
کمیتهٔ زنان و مبارزه با تبعیض-همبستگی جمهوری‌ خواهان ایران
گروه اتحاد زنان چپ
گروه آیوین از شمال کالیفرنیا
گروه زنان ایرانی - فرانکفورت
گروه زنان در شمال کالیفرنیا
گروه مطالعات زنان ارونج کانتی
گروه نه به حجاب
زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین
نهاد دگرباشان ماناو
فمینیسم روزمره
همایش زنان ایرانی - هانوفر

Sunday, March 28, 2021

قتل ناموسی جنایت علیه بشریت Honor Killing is Crime Against Humanity

 


Honor killing is crime against humanity

The Sulaymaniyah Cemetery of the Unknown Women in Iraqi Kurdistan is the tip of the iceberg of an unforgivable crime committed against the victims of honor killings in the dark heart of the uncultured, traditional and religious society, and challenges the conscience of any one who considers himself a human being. Of course, we, along with thousands of human rights activists, strongly condemn these crimes along side of  women's rights defenders and call for the perpetrators to be prosecuted. But these condemnations are worthless as long as they do not restore the balance of power in every dormitory and barracks and every family and tribe against this barbarism and prevent the reoccurrence  of these human tragedies, because they will not prevent the next honor killing.

To throw the most brutal patriarchal act to dustpan of history, we need to set up a mass movement and fight this ignorance phenomenon on all fronts. In our opinion, Rojna Ibrahim, a lawyer who has been involved in the murder of thousands of women buried in the Sivan Sulaymaniyah cemetery, has, willingly or unwillingly, pioneered the emergence of a movement to end these crimes. We call on all women and children's rights activists, and human rights activists, progressive and humanitarian journalists in the country and around the world, and especially the education staff, to heed our proposed provisions and to balance the local and regional forces of this stinking monster. To challenge.

The flag of struggle against this phenomenon must be raised simultaneously on three fronts: media, judiciary, and education.
Honorable and humane journalists are at the forefront of exposing these crimes, the perpetrators, and the officials who have helped perpetuate these tragedies with their silence. The dormant conscience of the civilized people of that society must be awakened, and the petrified motive for these murders must be challenged in every newspaper, radio, television and social media, and this is a sign of shame on the foreheads of the urban people who pass by these crimes indifferently. Appear to try to clear it.

Direct contact with the honorable lawyers of the judiciary to form fact-finding committees and file cases for all those involved in the decision-making, preparation and murder of women and children, prosecution of the officials in which area of responsibility this crime took place and keeping the matter silent , Including the mayor, the police chief and the citizens' security, the judicial officials of Sulaymaniyah.

The teaching staff, including the principal, the teacher, and the professor, will spend hours in the classroom informing about the poisons of the petrified and backward ideas and thoughts that led to these honor killing crimes, by raising the issue of the anonymous women's cemetery according to the age of the students.
In fact, the task of the educational institution in breaking the cycle of production and reproduction of the victim and the killer in the phenomenon of honor killings is much heavier, and from the first grade of elementary school with home and school meeting sessions, students should be protected initiative from these mental toxins (justification behind honor killing).

Men and women of freedom and equality are shouting in unison
Murder of honor is as shameful and condemned as a crime against humanity!
The Organization for Emancipation of Women


Saturday, March 6, 2021

RahaiZan Long Live March 8 زنده باد هشت مارس روزجهانی زن

 



 

زنده باد هشت مارس روزجهانی زن

ما در شرایطی به استقبال روزجهانی زن میرویم که جبهه جدیدی از مبارزه برروی زنان بازشده است. جبهه مبارزه با ویروس کرونا و ناکارآمدی نظام حاکم، مبارزه برای بقای فیزیکی که همزمان با مبارزه برای حقوق برابر به پیش میرود. در این مبارزه مردان و زنان آزادیخواه و برابری طلب دوشادوش یکدیگر کمر به شکست ویروس کرونا و نظام سراپا تبعیض و بردگی حاکم بسته اند.

از همان ابتدا که با تظاهرات وسیع زنان در اولین هشت مارس، جنبش رهائی زن در ایران اسلام زده کلید خورد. ارتجاع اسلامی اوباش و تحصیلکرده هایش را بسیج کرد تا این جنبش را در خیابان و در اندیشه سرکوب کند. سعی کردند با روز فاطمه زهرا و زینب این روز و آرمانهایش را بفراموشی بسپارند. غافل از آنکه جنبشی که با عزم جزم زنان سوسیالیست در سال 1910 در کپنهاک کلید خورد با  صغرا و کبرا به خانه نمیرود بلکه در هر شکل ممکن به حیات خود ادامه میدهد و با انتقال تجربیات و سنت مبارزاتی خود به نسلهای بعدی مبارزه برای تحقق آزادی و برابری را بسرانجام میرساند.

توده های تحت ستم و استثمار در خیزش دیماه 96 و آبان 98 در رفراندمی مردم خیز رای خود را به خاکسپاری این نظام گندیده و متعفن داده اند. مشارکت گسترده زنان دراین مصاف نشان از پایان تحمل کردن نظام و قوانین زن ستیز و ضد انسانسی حاکمیت اسلام میباشد.

واقعیت امروزی حکایت از برهم خوردن توازن قوای اجتماعی دارد. دو بال اصلاح طلب و محافظه کار خفاش حاکم در دیماه شکسته شد و دیگر قابل ترمیم نیست. نمایش آخرین رای گیری نظام با عدم حضور اکثریت قاطع مردم به شکست کشیده شد. تحت حاکمیت ویروس اسلام سیاسی، ویروس کرونا نیز زندگی و سلامت مردم را بخطر انداخته است، مردم با ید خود با این هر دو ویروس کشنده مبارزه کنند. جنبش میلیونی رهائی زن در همبستگی با جنبش دانشجوئی و جنبش کارگری و دیگر اقشار تحت ستم همچون پرستاران و معلمان فریاد میزند به کمتر از آزادی و برابری و یک زندگی شایسته انسان امروز رضایت نمیدهیم.

رهائی زن معیار رهائی جامعه!

حاکمیت اسلام زن ستیز را بتاریخ بسپاریم!

زنده باد آزادی و برابری

سازمان رهائی زن