ماهنامه شماره یکصد و سی و یک رهائی زن - از اعتصاب رانندگان کامیون، اتوبوس، وانت و تاکسی حمایت کنیم

 

Support Truck Drivers Strike in Iran

Honor killing is a crime against humanity قتل ناموسی جنایت علیه بشریت

Honor killings are crimes against humanity

In the midst of the news, we read that Fatemeh Barkhodari, a Sabzevari teacher and mother of three, was stabbed to death in public by a man who was calling her husband on May 12, 1404, coinciding with Teacher's Day. This is the tip of the iceberg of an unforgivable crime of honor killing victims that has emerged in the dark heart of the uncultured and religiously oppressed society and challenges the conscience of anyone who considers themselves human. Of course, we, along with thousands of human rights activists and defenders of women's rights, strongly condemn these crimes and demand the prosecution of the murderers. But these condemnations are worthless until we restore the balance of power in every neighborhood, village, family and tribe against this barbarity and prevent the reproduction of these human tragedies, because they will not prevent the occurrence of the next honor killing.

To consign the most brutal manifestation of patriarchy to history, we need to establish a mass movement and fight this phenomenon of the age of ignorance on all fronts. A group of teachers have condemned and scrutinized these crimes in their statement, and by doing so, they have willingly or unwillingly become the pioneers of the movement to end these crimes. We call on all women's and children's rights activists, human rights activists, progressive and humanitarian journalists locally and around the world, and especially education and training personnel, to pay attention to our proposed provisions and, based on the balance of local and regional forces, to confront this stinking monster.

The banner of fighting this phenomenon must be raised simultaneously on three fronts: the media, the judiciary, and education.

- Honorable and humanitarian journalists are at the forefront of exposing these crimes, the perpetrators, and the officials who have helped perpetuate these tragedies with their silence. The dormant conscience of civilized people in that society must be awakened, and the petrified motive for these murders must be challenged in every newspaper, satellite media, and social media, and this shameful mark on the foreheads of urban people who pass by these crimes indifferently must be exposed so that they can try to erase it.

- Direct contact with honorable lawyers in the judiciary to form fact-finding committees and file cases against all those involved in the decision-making, preparation, and murder of women and children, and legal prosecution of officials who have been aware of these crimes in their area of ​​responsibility and who have kept the matter quiet, including the mayor, the chief of police and  judicial officials.

- Educational staff, including principals, teachers, and professors, should spend some hours of class raising awareness about the toxic ideas and petrified and backward thoughts that have led to these crimes, according to the age of the students.

In fact, the duty of the educational institution in breaking the vicious circle of producing and reproducing the victim and the murderers in the phenomenon of honor killings is much heavier, and from the first grade of elementary school, along with educational sessions with parents and teachers, they must protect their students from these mental and criminal poisons with tact and initiative.

Men and women who seek freedom and equality, we cry out in unison

Honor killings are shameful and condemned as crimes against humanity!

Organization for Emancipation of Women

May 10, 2025

ماهنامه شماره یکصد و سی رهائی زن - زنده باد اول مه - فاجعه انسانی بندرعباس - تسلیت

 

May Day - Bandar Abbas

ماهنامه شماره یکصد و بیست ونه رهائی زن - زنده باد هشت مارس - روز جهانی زن ازایران تا آلمان، سوئد و انگلیس

 

ماهنامه شماره یکصد و بیست وهشت رهائی زن - زنده باد هشت مارس - روز جهانی زن

 

زنده باد هشت مارس روز جهانی زن

 

Long Live March 8 International Women's Day

گوتنبرگ
8  مارس
ساعت 14:00
Gustaf Adolfs Torg

زنده باد هشت مارس روزجهانی زن

امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی زن در ایران میرویم که خیابانهای بسیاری از شهرهای ایران شاهد اعتراض حق طلبانه و  روزمره بازنشستگان از همه اقشار اجتماعی که جمعیت قابل توجهی از آنان را زنان تشکیل میدهند هستیم. زنان دوشادوش مردان در جنبش سراسری فرهنگیان و برای دفاع از حرمت انسانی و حق  معاش در خور انسان امروزی و ارتقا سطح دانش فرزندان دلبند جامعه  ماست. پیوستن روزافزون زنان به جنبش اعتراضی فرهنگیان در حال برهم زدن توازن قوا، بین عدالتخواهی مردمی و حاکمیت ارتجاعی، چپاولگر و سرکوبگر رژیم اسلامی است. فعالین جنبش رهائی زن تمام قد از مبارزات برحق کارگران، فرهنگیان، پرستاران و بازنشستگان دفاع میکنند.

چهار دهه از نخستین تعرض وسیع ارتجاع اسلامی به حقوق زنان میگذرد. حاکمان تازه بدوران رسیده با شعار یا رو سری یا توسری سودای بردگی ابدی زنان در نظام سرا پا تبعیض اسلامی را در سر میپروراندند. از همان ابتدا با تظاهرات وسیع زنان در اولین هشت مارس، جنبش رهائی زن در ایران اسلام زده کلید خورد. ارتجاع اسلامی اوباش و تحصیلکرده هایش را بسیج کرد تا این جنبش را در خیابان و در اندیشه سرکوب کند. سعی کردند با روز فاطمه زهرا و زینب این روز و آرمانهایش را بفراموشخانه بفرستند. غافل از آنکه جنبشی که با عزم جزم زنان سوسیالیست کلید خورد با  صغرا و کبرا به خانه نمیرود بلکه در هر شکل ممکن به حیات خود ادامه میدهد و با انتقال تجربیات و سنت مبارزاتی خود به نسلهای بعدی مبارزه برای تحقق آزادی و برابری را بسرانجام میرساند.

توده های تحت ستم و استثمار در خیزش دیماه 96 و آبان 98 و جنبش 1401 در رفراندمی مردم خیز رای خود را به خاکسپاری این نظام گندیده و متعفن داده اند. مشارکت گسترده زنان دراین مصاف نشان از پایان تحمل کردن نظام و قوانین زن ستیز و ضد انسانسی حاکمیت اسلام میباشد. جرقه ای که از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی به عبای پوسیده نظام زن ستیز زده شد، گستردگی جنبش زن زندگی آزادی و مطالبات برابری طلبانه در اعماق جامعه ریشه داونده است. این جنبش، حجاب، این سمبل یوغ بردگی زن و ستون اصلی تبعیض جنسی و تحقیر زن را نشانه گرفت ورژیم را وادار به عقب نشینی در اجرای قانون ارتجاعی حجاب و عفاف رژیم کرده است. ما شاهد حضور نسلی از زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب در صحنه مبارزه برای احقاق حقوق زن هستیم که تازه نفس و مصمم در هر مکان و زمان ممکن نظام متحجر و پوسیده حاکم را به چالش میکشد.

واقعیت امروزی حکایت از برهم خوردن توازن قوای اجتماعی دارد. دو بال اصلاح طلب و محافظه کار خفاش حاکم که در دیماه شکسته شد، دیگر قابل ترمیم نیست. در این زمستان سرد ناتوانی رژیم در تامین برق، گاز، سیب زمینی و مهار گرانی تحت حاکمیت ویروس اسلامی، سلامت مردم را بخطر انداخته است. جنبش رهائی زن در همبستگی با جنبش دانشجوئی و جنبش کارگری و جنبش فرهنگیان و بازنشستگان، پرستاران و با دیگر اقشار تحت ستم فریاد میزند به کمتر از آزادی و برابری و یک زندگی شایسته انسان امروز رضایت نمیدهیم.

بتاریخ سپردن حاکمیت اسلام زن ستیز دور نیست!

زن زندگی آزادی و برابری

سازمان رهائی زن

8 مارس 2025

کلیک برای نسخه پی دی اف بیانیه

Long live March 8th, International Women's Day

This year, we are welcoming International Women's Day in Iran in a situation where the streets of many Iranian cities are witnessing the daily protests of pensioners from all social classes, a significant number of whom are women. Women stand side by side with men in the nationwide movement of educators to defend human dignity and the right to a decent living for modern humans and to improve the level of knowledge of our beloved children. The increasing number of women joining the protest movement of educators is disrupting the balance of power between the people's desire for justice and the reactionary, predatory and oppressive rule of the Islamic regime. Activists of the women's liberation movement are fully defending the legitimate struggles of workers, educators, nurses and pensioners.

Four decades have passed since the first widespread attack by the Islamic reaction on women's rights. The newly arrived rulers, with slogans either openly or covertly, were pursuing the eternal slavery of women in the Islamic system. From the very beginning, with the widespread demonstrations of women on the first of March 8th, the women's liberation movement in Islamic Iran was launched. The Islamic reaction mobilized its thugs and educated people to suppress this movement in the streets and in thought. They tried to deface this day and its ideals into oblivion with the Day of Fatima Zahra and Zaynab. Unaware that the movement that was started with the determination of socialist women does not go home with these subversive attempts of the Islamist, but continues to go on in any possible way and by transferring its experiences and fighting tradition to the next generations, it carries out the struggle for the realization of freedom and equality. The oppressed and exploited masses in the uprisings of 2018 and 2020 and the 2023 movement in the popular uprising referendum have voted to bury this rotten and fetid system. The widespread participation of women in this struggle indicates the end of tolerating the misogynistic and inhumane system and laws of Islamic rule. The spark that was ignited by the government murder of Mahsa Zina Amini in the rotten cloak of the misogynistic regime, the expansion of the women's movement for a life of freedom and egalitarian demands is deeply rooted in society. This movement targeted the hijab, this symbol of the yoke of women's slavery and the main pillar of sexual discrimination and humiliation of women, and forced the regime to retreat in implementing the regime's reactionary hijab and chastity law. We are witnessing the presence of a generation of freedom-loving and egalitarian women and men in the scene of the struggle for women's rights, who are fresh and determined to challenge the ruling, petrified and rotten regime at any possible place and time.

Today's reality speaks of the disruption of the balance of social forces. The two reformist and conservative wings of the ruling bat, which were broken in January, can no longer be repaired. In this cold winter, the regime's inability to provide electricity, gas, potatoes, and control inflation under the rule of the Islamic virus has endangered people's health. The Women's Liberation Movement, in solidarity with the student movement, the labor movement, the movement of educators, retirees, nurses, and other oppressed groups, cries out that we will not settle for anything less than freedom, equality, and a life worthy of today's human beings.

Consigning the rule of misogynistic Islam to history is not far away!

Women, Life, Freedom and Equality

Women's Liberation Organization

March 8, 2025

Click to Download PDF

ماهنامه شماره یکصد و بیست وهفت رهائی زن - نه به اعدام آری به زندگی

 

برای دریافت این شماره اینجا را کلیک کنید

Stop the execution spree in Iran

گرامی میدارم روز جهانلی ملنلش خشلونلت بلر زنان”

پروانه عظیمی

با نگاهی دقیق و علمی به جوامع انسانی، آشکارتر از هر زمان مشهود است که سیستم سرمایه‌داری از زنان در سطوح مختلف اقتصادی و اجتماعی بهره‌برداری می‌کند. این بهره‌برداری با خشونت و کنترل بر بدن و زندگی زنان همراه است.

آمارها نشان می‌دهند که کار بدون دستمزد زنان، نابرابری در دستمزدها، و فروش بدن در اقتصاد جهانی تأثیرات شگرفی دارند.

۱. کار بدون دستمزد زنان (Unpaid Labor)

زنان بخش عظیمی از نیروی کار رایگان در سیستم سرمایه‌داری را تشکیل می‌دهند، به‌ویژه در حوزه کار خانگی و مراقبت از کودکان و سالمندان. این کارها در سیستم سرمایه‌داری “نامرئی” تلقی شده و بدون دستمزد انجام می‌شود.

      •      طبق گزارش سازمان ملل (UN Women)، زنان به‌طور متوسط روزانه ۳ برابر بیشتر از مردان کار بدون مزد انجام می‌دهند.

      •      ارزش اقتصادی کار خانگی در برخی کشورها بین ۱۰ تا ۳۵ درصد تولید ناخالص داخلی تخمین زده شده است.

از منظر مارکسیسم، این کار رایگان یکی از ستون‌های اصلی انباشت سرمایه است، زیرا هزینه بازتولید نیروی کار را به سرمایه‌دار منتقل نمی‌کند.

آمارهای ارائه‌شده از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳:

      •      زنان به‌طور متوسط ۷۵ درصد از کارهای بدون دستمزد (مانند کارهای خانگی و مراقبت از اعضای خانواده) را انجام می‌دهند که ارزش اقتصادی آن در سطح جهان حدود ۱۰.۸ تریلیون دلار برآورد شده است. این رقم تقریباً ۱۳ درصد تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می‌دهد.

      •      در کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، ارزش کار بدون دستمزد زنان سالانه حدود ۱.۵ تریلیون دلار برآورد شده است که معادل ۶.۶ درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا است.

      •      زنان در آمریکا به‌طور متوسط روزانه ۲.۶ برابر بیشتر از مردان کار بدون دستمزد انجام می‌دهند.

۲. نابرابری دستمزد برای کار همسان

زنان حتی در کارهای مزدبگیر نیز با تبعیض مواجه‌اند:

      •      به گزارش سازمان بین‌المللی کار (ILO)، زنان به‌طور میانگین ۲۰ درصد کمتر از مردان برای کارهای همسان دستمزد دریافت می‌کنند.

      •      در برخی صنایع مانند تولید پوشاک، نیروی کار ارزان زنان عمداً برای کاهش هزینه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نمونه‌ها:

      •      در سال ۲۰۲۲، زنان در آمریکا به‌طور میانگین ۸۲ سنت به ازای هر دلار دستمزد مردان برای کار مشابه دریافت می‌کردند، که به معنای ۱۸ درصد اختلاف در دستمزدهاست.

 

      •      کاهش نابرابری دستمزدها می‌تواند میلیاردها دلار به اقتصاد کشورهایی مانند فرانسه (۱۳۲ میلیارد دلار)، آلمان (۱۲۰ میلیارد دلار)، و انگلستان (۱۰۰ میلیارد دلار) اضافه کند.

      •      برآوردها نشان می‌دهد اگر شکاف دستمزدها بسته شود، ۴۸۲ میلیارد دلار به اقتصاد آمریکا افزوده خواهد شد.

این نابرابری، زنان را در موقعیت اقتصادی ضعیف‌تری قرار داده و وابستگی آنها به ساختارهای موجود را تقویت می‌کند.

۳. بهره‌کشی جنسی و فروش بدن

صنایع مرتبط با بدن و جنسیت زنان، از جمله صنعت سکس، تبلیغات، و زیبایی، نمونه‌هایی بارز از کالایی‌سازی زنان است.

      •      طبق گزارش UNODC (دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل)، بیش از ۷۰ درصد قربانیان قاچاق انسان زنان و دختران هستند که اغلب برای استثمار جنسی به‌کار گرفته می‌شوند.

      •      صنعت زیبایی جهانی در سال ۲۰۲۳ بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار ارزش‌گذاری شده است که بخش بزرگی از آن بر استثمار فشارهای اجتماعی بر بدن زنان استوار است.

      •      صنعت جهانی سکس (شامل فحشا، پورنوگرافی، و سایر حوزه‌های مرتبط) سالانه درآمدی حدود ۱۸۶ میلیارد دلار تولید می‌کند. در آمریکا، درآمد این صنعت بیش از ۱۴ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود.

مارکسیسم این پدیده‌ها را به‌عنوان نمودی از تبدیل بدن زنان به کالایی برای سود سرمایه‌داری می‌بیند.

۴. خشونت و کنترل بر بدن زنان

خشونت علیه زنان، چه در قالب فیزیکی، روانی یا اقتصادی، ابزاری برای حفظ سلطه سرمایه‌داری و پدرسالاری است.

      •      طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، از هر ۳ زن در جهان، یک نفر نوعی خشونت جنسی یا فیزیکی را تجربه می‌کند.

      •      محدودیت در دسترسی به حقوق جنسی و باروری (مانند ممنوعیت سقط‌ جنین) ابزار دیگری برای کنترل بر بدن زنان است.

مارکسیست‌ها استدلال می‌کنند که این خشونت‌ها نه‌تنها سلطه پدرسالاری را تقویت می‌کند، بلکه تضمین می‌کند که زنان همچنان در نقش‌های مراقبتی و کم‌دستمزد باقی بمانند.

ارتباط استثمار با خشونت از دیدگاه مارکسیستی

از نظر مارکسیسم، سیستم سرمایه‌داری و پدرسالاری در تعامل با یکدیگر عمل می‌کنند:

      •      کار رایگان زنان به سرمایه‌داری امکان کاهش هزینه‌های بازتولید نیروی کار را می‌دهد.

      •      نابرابری دستمزد و محدودیت در حقوق باروری، وابستگی اقتصادی زنان را به مردان و سیستم افزایش می‌دهد.

      •      خشونت و کنترل بر بدن زنان، نقش‌ها و روابط اجتماعی را به نفع سرمایه‌داری و پدرسالاری حفظ می‌کند.

راه‌حل مارکسیستی

مارکسیست‌ها باور دارند که آزادی زنان از طریق تغییرات ساختاری امکان‌پذیر است:

      •      اجتماعی‌سازی کار مراقبتی و خانگی.

      •      پایان نابرابری دستمزد و تضمین حقوق برابر.

      •      مبارزه با خشونت و قوانینی که استقلال زنان بر بدنشان را محدود می‌کند.

      •      حرکت به سوی سوسیالیسم که تولید و بازتولید اجتماعی را به‌جای سود، بر پایه نیازهای انسانی سازمان‌دهی کند.

جمع‌بندی

این تحلیل نشان می‌دهد که استثمار اقتصادی زنان در سرمایه‌داری و اعمال خشونت علیه آنان دو روی یک سکه هستند. برای تغییر این وضعیت، تغییرات اساسی در سیستم اقتصادی و اجتماعی مورد نیاز است.

به امید جهانی برابر و عاری از هرگونه خشونت علیه زنان.

 

پروانه عظیمی

 

 

 

 

ماهنامه شماره یکصد و بیست وهفت رهائی زن - نه به اعدام آری به زندگی

https://rahaizanorg.blogspot.com/2025/01/stop-execution-spree-in-iran.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

“در سرزمین اعدام ها و انتقام ها!”

شراره رضایی 

“یک جوان به زندگی برگردد، بهتر است تا برود زیر خاک”

این جمله را پدر مقتول در بخشش قاتل فرزندش می گوید.

در سرزمین اعدام و انتقام ها، سرزمینی که قانون و حکومتش دایما از حق انتقام، دیه، خشونت و خون خواهی حرف می زند، خشونت و وحشی گری را در خیابان ها، کوچه و پس کوچه با برپا کردن چوبه های دار به نمایش میگذارد تا شاهد جان دادن یک انسان باشند. سرزمینی که خانواده داغ دیده را مجبور می کند که چهارپایه را از زیر پای قاتل فرزندش بکشد و خود مجری قانون باشد، سرزمینی که مادری را دعوت می کنند تا شاهد مرگ فرزندش باشد. این سرزمین پر است از قانون های خشن غیر انسانی، پر است از قوانین برای مرگ انسانیت!.

در چنین سرزمینی با تمام وحشی گری رژیم و قوانین متحجرش، گل هایی از عشق و انسانیت و گذشت در زمین شوره زار می روید.

در دو هفته ی اخیر دو نفر تا پای دار می روند ولی بالای دار نمی روند، مادر داغ دیده ای که با دستان خودش طناب دار را از گردن قاتل فرزندش باز می کند و دیگری پدری که مخالف اجرای وحشیانه ی اعدام است و میگوید حتی اگر تمام فرزندانم هم کشته شوند هرگز کسی را اعدام نخواهم کرد!.

سرزمینی از تضادها، سرزمینی که رژیم اسلامی اعدام جوانان در خیابان را اعلام و تبلیغ می کند، بنرهایی را بر در و دیوار میآویزد و مردم را به تماشای مرگ تشویق می کند، آی مردم بیایید و جان دادن یک جوان را ببینید تا حساب کار دستتان بیاید ممکن است فردا این طناب سهم شما باشد!.

همین مردمی که به تشویق رژیم هار و وحشی به دیدن اعدام یک جوان می آیند، برای ببخش و نجات جان یک قاتل بدست مادر مقتول برایش کف می زنند و برای تشکر و قدردانی از این عمل انسانی شان به دیدارشان می روند. زیباترین عکسی که لیاقت برنده شدن بهترین جایزه را دارد لحظه ای که مادر مقتول و مادر قاتل همدیگر را در آغوش می کشند و با هم همدردی می کنند. این همان تصاویری ست که رژیم اسلامی لرزه بر اندامش می افتد. این همان تصویری است که باید تکثیرش کرد. باید نشان داد که با تمام تلاشی که رژیم می کند تا رعب و وحشت و خشونت را در جامعه زنده نگه دارد، مادر و پدری با بخشش قاتلین فرزندشان، به احکام و قوانین بربریت، نه می گویند، با گذشت و ایثارشان، زندگی را به نمایش می گذارند، و پدر مقتولی می گوید: یک جوان به زندگی برگردد، بهتر است تا برود زیر خاک.

این همان پایه ها و طلیعه ی شروع یک جنبش عظیم است. جنبشی برای نه به اعدام ، نه به خشونت، نه به دیدن صحنه های اعدام، نه به تکرار اعدامی دیگر، جنبشی برای اعلام تنفر و انزجار از اجرای اعدامی دوباره!، جنبشی برای نه به قتل عمد و برنامه ریزی شده دولت با انگیزه ی کثیف ایجاد وحشت در بین مردم از قدرتش!، جنبشی برای به نمایش گذاشتن قدرت شکوفایی انسانیت در مقابل بربریت حاکمیتی به نام جمهوری اسلامی !

شراره رضایی

 

شعر از: شراره رضائی

"تکیه گاه"

در کنج مخروبه های حیاط

چهارپایه ای لق!

همبازی  هر روزه ام بود

مادرم هر روز فریادی میزد

مواظب باش  چهارپایه میلغد!

 

هربار که

بر زمین خوردم 

 شانه های مادرتنها تکیه گاه م بود

و نصیحتی مادرانه: که دیگر بالای چهارپایه نرو!

 

و جرثقیل پلاستیکی در میان کوپه ای از خاک

و من،  در رویاهای  کودکانه ام

خانه ای میساختم به بلندای برج میلاد  در

 کوچه های فقرزده ام برای همه!

و من و همسایه ام خانه ای داشتیم از خشت وگل

برای لحظه ای آرمیدن!

 

و مادر نمی دانست

و من هم

که  به گناه بی گناهی فقر

 

چهارپایه،

 روزی زیر پایم را خالی خواهد کرد

و از سربی پناهی،

شانه های جلاد تکیه گاه  آرامشم شود!

و همسایه ام و جرثقیل این همدمان همیشگی ام

 روزی شاهدی باشد

 برای جان دادنم بر بالای دار!

 

#نه-به-اعدام

 

 

ماهنامه شماره یکصد و بیست وهفت رهائی زن - نه به اعدام آری به زندگی

https://rahaizanorg.blogspot.com/2025/01/stop-execution-spree-in-iran.html