نوروز امسال، و نوروز های 30 سال گذشته

تریبون آزاد رهائی زن

نوروز امسال، و نوروز های 30 سال گذشته /مینا زرین

بخشی از این پیام در تلویزیون رهایی زن بعنوان پیام شادباش نوروزی پخش می شود.

با سلامهای گرم به شنونده گان عزیز

بله نوروز امسال، همچون نوروز های 30 سال گذشته، بسیاری از زندانیان سیاسی – بی نام و گمنام - در چالشهای سیاسی و رو در رو در زندانها در تقابل با رژیم شکنجه و سرکوب تسلیم شکنجه گران و پاسداران نشدند. 

من سلام دارم به خانواده های اعدامیان ،زندانیان سیاسی 3 دهه سیاه - به مادران خاوران ، مادران بهشت زهراها و مادرانی که هم اینک برای آزادی زندانیان سیاسی تلاش می کنند و پابپای فرزندان دلیرشان به همه جا سر کشیدند و می کشند و شبانه روز در پی چارجویی برای آزادی زندانیان سیاسی تلاشی وصف ناپذیر را بعهده گرفتند.بخشی از عزیزان خانواده های زندانیان سیاسی و اعدامی دیگر در کنار ما نیستند و بخش دیگر که هنوز زنده هستند ، وظیفه ما است که آنان را تنها نگذاریم، همدردی کنیم ، دلجوئی کنیم و عشق و مبارزه و کینه را از آنان یاد بگیریم.

من سلام دارم، برای مادران حماسه ساز خاوران که جمعه آخر هر سال با حضور خود در خاوران یاد و خاطره هزاران عزیزشان را گرامی می دارند.جمعه 21 اسفند امسال – 1388 - مادران ، زنان و همراهان همیشگی شان بار دیگر در برابر تهدید و ارعاب دستگاه سرکوب رژیم عقب نشستند و خاوران را گلباران کردند. 

من سلام دارم، به زنان که برای خواسته ها ، مطالبات و برای رهایی خود همگام و همراه با جنبش سیاسی طی 30 سال گذشته نقش خود را ایفاء کردند. زنان هر گونه حقی را در جمهوری اسلامی از دست دادند اما تسلیم نشدند..

من سلام دارم، به جوانان و دانشجویان که خواسته هایشان پیوندی روشن با جنبش سیاسی چپ دارد.هر چند دانشگاه در جمهوری اسلامی پادگان و زندان است اما آنان با باور به نیروی خود، مقاومت را از آن خود کردند.

من سلام دارم به جنبش کارگری که با خواستی مشخص ازجمله تشکل های مستقل کارگری در میدان مبارزه قرار دارند و آگاهانه فریب، فریبکاران سرمایه را نمی خورند.

سالیان سال است که حق مسلم - زن، کارگر، هم جنسگرا، معلم، دانشجو و ملیت ها و اقلیت های مذهبی و.... پایمال شده است.

و در این برهه حساس رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با هر رنگی و با هر شکلی چه اصلاح طلب و چه اصول گرا و چه سبز و چه سیاه بایستی برداشته شود تا انسانها، روشنفکران، زنان،آزادیخوهان،کمونیستها و همه وهمه سرنوشت خود را تعیین کنند و دولت ، حکومت و جامعه خود را بر پا سازند.جامعه ای که در آن هیچ مادری فرزند خود را بر چوبه های دار نبیند،هیچ زنی خود سوزی نکند،هیچ هم جنسگرایی پای جوخه های اعدام نرود،هیچ انسانی همچون من که یک دهه از زندگی ام را در زندانهای رژیم جمهوری اسلامی گذراندم را طی نکند،هیچ دانشجویی از خوابگاه دانشجویی به پایین پرتاب نشود و هیچ دانشجویی فریب تز 2 خرداد و اصلاح طلبی را نخورد،هیچ کارگری ارزش کار خود را به سرمایه داران نفروشد،هیچ کودکی وارد اردوی کار نگردد و زندگی کودکانه اش از او گرفته نشود 

http://mina-zarin.blogspot.com/2010/03/30.html